31 października to kolejny jubileusz Wielkiej Reformacji zapoczątkowanej przez Marcina Lutra 503 lata temu. Dlaczego warto w tym dniu wspominać to wydarzenie?

Powodów może być wiele, ale warto wspomnieć kilka. Przede wszystkim Reformacja, którą 31 października 1517 roku zapoczątkowało wystąpienie księdza doktora Marcina Lutra przeciwko praktyce odpustów, wydobyła spod gruzów średniowiecznych tradycji kościelnych cenne, a zapomniane prawdy apostolskie, dokonując ich odświeżenia i upowszechnienia. Przeciwstawiła się złu pleniącemu się w ówczesnym Kościele. Stała się ruchem religijnym, który wstrząsnął chrześcijaństwem i całą zachodnią cywilizacją, zaczynem dalszego postępu duchowego na drodze powrotu do źródeł pierwotnego chrześcijaństwa.

Szczególne znaczenie posiadało zwrócenie uwagi na Pismo Święte jako jedyne źródło wiary i regułę życia, a także na Chrystusa jako jedynego pośrednika między człowiekiem a Bogiem oraz na rolę wiary i łaski jako podstawy usprawiedliwienia przed Bogiem i zbawienia wiecznego.

Reformacja podniosła również kwestie godności człowieka z jego prawem do samodzielnego myślenia i odpowiedzialności przed Bogiem i ludźmi. Opowiedziała się za zrozumiałymi dla wiernych i prostymi formami służby Bogu, a także za wspólnotowym charakterem Kościoła jako widzialnego zgromadzenia ludu Bożego.

Nie bez znaczenia były też kulturowe aspekty reformacji, które wniosły istotne elementy w rozwój ludzkości, między innymi w zakresie stosunku do pracy, rodziny, walki o wolność religijną, troski o język narodowy i narodową literaturę. Elementy te ujawniły się również w XVI-wiecznej Polsce, „azylu dla heretyków” i państwie bez stosów, w epoce złotego wieku naszej kultury, rozkwitu polskiego języka i piśmiennictwa oraz rozwoju gospodarczego.

Redakcja