Brak wyników
Wyświetl wszystkie wyniki
Życie Ma Sens
  • Świat
  • Zdrowie
  • Relacje
  • Duchowość
  • Wydarzenia
  • Oczekując z nadzieją
  • Świat
  • Zdrowie
  • Relacje
  • Duchowość
  • Wydarzenia
  • Oczekując z nadzieją
Życie Ma Sens
Brak wyników
Wyświetl wszystkie wyniki

Trach!

28 stycznia 2018
w Nauka, Świat
Czas czytania: 3 min
Strona Główna Świat Nauka

W pierwszym zdaniu Pisma Świętego nie ma mowy o usprawiedliwieniu, pojednaniu czy powtórnym przyjściu Chrystusa. Nie ma wzmianki o zbawieniu, odkupieniu, prawie. Bo wszystkie te nauki byłyby nic nieznaczącym ćwiczeniem intelektualnym, gdyby nie to, że „na początku stworzył Bóg niebo i ziemię”.

Arystoteles w swojej Metafizyce napisał, że jedynym sposobem zrozumienia czegoś jest zrozumienie przyczyn tego czegoś. Co sprawiło, że to zaistniało? Jak to się tutaj znalazło? Jakie są tego początki?

Miał rację. Dlatego właśnie Pismo Święte zaczyna się nie od eschatologii (nauki o rzeczach ostatecznych — red.), soteriologii (nauki o zbawieniu — red.) czy chrystologii, ale od przyczyn — a w tym przypadku przyczyną jest to, że „stworzył Bóg niebo i ziemię”. To fundament, na którym spoczywa wszystko, co później nadeszło. Jeśli źle zrozumiesz przyczynę, wszystko inne też najprawdopodobniej zrozumiesz źle. Ta pierwsza przyczyna jest tak ważna, że Bóg daje nam najtrwalszy jej „przypominacz” każdego tygodnia. Nazywa się on szabat i bardziej niż na zbawienie, odkupienie czy ratunek wskazuje on na praprzyczynę — stworzenie, ponieważ to na niej, i tylko na niej opiera się wszystko (w tym zbawienie, odkupienie i ratunek), w co wierzymy. Usuń albo zlekceważ tę przyczynę, a wszystko, co po niej następuje, także będzie usunięte lub zlekceważone.

Nic dziwnego, że Pan zarezerwował jedną siódmą naszego życia na przypominanie nam praprzyczyny — jest to coś, czego nie uczynił dla żadnej innej nauki chrześcijańskiej, a to dlatego, że każda inna nauka chrześcijańska jest nieważna w oderwaniu od tej.

Pomyśl — większość naszych chrześcijańskich wierzeń (jeśli nie wszystkie) staje się pustą paplaniną w oderwaniu od relacji o stworzeniu. Zbawienie? Pojednanie? Krzyż? Co to wszystko może oznaczać w oderwaniu do początków? Czym może być pojednanie w świecie bez Stwórcy? Od czego mielibyśmy być zbawieni we wszechświecie, w którym nie ma Boga? Jeśli ewolucja miałaby tłumaczyć nasze pochodzenie, to Jezus na krzyżu byłby nikim innym jak kolejnym zamordowanym Żydem. Jak zrozumieć sens upadku w oderwaniu do początków? Z czego mielibyśmy spaść i do czego mielibyśmy zostać przywróceni? Nasze podstawowe prawdy wiary — od krzyża do drugiego przyjścia Chrystusa — uniezależnione od biblijnej relacji o naszych początkach, stawiałyby nas w jednym szeregu z tymi, którzy wierzą w płaską Ziemię, czarną wołgę i boskość Moona.

Wielu chrześcijan odrzuca czwarte przykazanie biblijnego dekalogu, to o święceniu szabatu1. Ich argumenty sprowadzają się do tego, że świętowanie siódmego dnia tygodnia, soboty, zostało unieważnione w nowym przymierzu. To zdumiewające, że nowe przymierze miałoby unieważnić ten szczególny znak jedynej rzeczy, która nadaje temu przymierzu sens — stworzenia. Nowe przymierze, stare przymierze, krzyż, pojednanie — to wszystko staje się lingwistyczną paplaniną w oderwaniu od praprzyczyny, bo na niej, i tylko na niej, te wszystkie prawdy (i wszystkie inne) są oparte.

Sobota jest jak uderzenie młotkiem w gwóźdź, które — trach! — z niezmienną regularnością, co tydzień, przywraca nas do fundamentu tego wszystkiego, kim jesteśmy i mogliśmy być. Jesteśmy tak zajęci, biegamy tu i tam, wydajemy pieniądze, zarabiamy pieniądze, idziemy tu, idziemy tam, idziemy wszędzie i nagle — trach! — przychodzi sobota i łączy nas na nowo z podstawą naszego jestestwa, z początkowym punktem wszystkiego, co następuje potem, ponieważ wszystko, co jest dla nas czymś, staje się takie tylko dlatego, że Bóg stworzył zarówno to coś, jak i nas. Sobota nie prowadzi nas pół drogi wstecz, trzy czwarte czy dziewięć dziesiątych wstecz. Co tydzień — trach! — przybija nas do punktu zerowego, do najbardziej fundamentalnego i podstawowego poziomu ludzkiego istnienia, do początkowego punktu wszystkiego, co nastąpiło po nim. Sprowadzając nas do początku, sobota co tydzień daje nam w pewnym sensie szansę, by „zacząć na nowo”, zastanowić się raz jeszcze, kim jesteśmy, co naprawdę się liczy i przypomnieć sobie, jak się tu znaleźliśmy i dokąd ostatecznie chcemy iść.

Z niezmienną regularnością i bez wyjątku sobota, cicho tocząc się na horyzoncie, wciska się każdym pęknięciem czy szczeliną do naszego życia i przypomina nam, że każde pęknięcie i szczelina należą do naszego Stwórcy — do Jedynego, który umieścił nas tutaj, Jedynego który „na początku” stworzył niebo i ziemię, dokonując tym samym czynu, który nadal jest niepodważalną podstawą wszystkich chrześcijańskich wierzeń, czynu, dzięki któremu siódmy dzień tygodnia, sobota — trach! — jest tego niezbitym, natrętnym i niewzruszonym znakiem.

Clifford Goldstein

1 Wj 20,8-11.

Artykuł pochodzi ze strony internetowej czasopisma „Znaki Czasu”.

Wyświetlenia: 2 004

Powiązanie Posty

Historycy potwierdzili istnienie 23 postaci z Nowego Testamentu.
Nauka

Historycy potwierdzili istnienie 23 postaci z Nowego Testamentu.

13 czerwca 2022
Jak mieć zdrowe i piękne nogi?
Świat

Jak mieć zdrowe i piękne nogi?

21 marca 2022
Jak rozmawiać z dzieckiem o wojnie?
Świat

Jak rozmawiać z dzieckiem o wojnie?

1 marca 2022
Niekompletne oko rewolucji
Nauka

Niekompletne oko rewolucji

27 stycznia 2022
Ku pamięci i przestrodze
Kultura

Ku pamięci i przestrodze

5 stycznia 2022

Wydarzenia

mar 10
10 marca godz. 18:00
do 2 kwietnia godz. 19:00

„Oczekując z nadzieją” – spotkania w Gdyni

Zobacz kalendarz

Polecamy

Bliskość emocjonalna z dzieckiem
Dzieci

Bliskość emocjonalna z dzieckiem

Dzieci są osobami najbardziej potrzebującymi, a ich największą potrzebą jest miłość. Wiele dzieci nie czuje się kochanych przez swoich rodziców, a jednak ...

13 marca 2023
„Oczekując z nadzieją” – spotkania w Gdyni
Duchowość

Oczekując z nadzieją

Zapraszamy na serię spotkań poświęconych zagadnieniu wiary, odnajdywania pokoju i nadziei. W obecnych czasach trudno jest być pewnym tego, co ...

23 lutego 2023
Kryzys miłości
Miłość

Kryzys miłości

Do kryzysu można się przyzwyczaić. Wystarczy trochę znieczulenia, zamykania oczu, zatykania uszu, całkowite skupienie się na sobie i zero empatii. Kryzys to ...

25 stycznia 2023
Panorama Proroctw
Duchowość

Panorama Proroctw

Zapraszamy Was do udziału w nowej serii wykładów biblijnych pt. PANORAMA PROROCTW.  Głównym mówcą jest pastor DOUG BATCHELOR znany z wielu programów realizowanych ...

4 listopada 2022
Upadłe państwa i narody
Duchowość

Upadłe państwa i narody

Społeczeństwa, które nie są w stanie odróżniać dobra od zła, przewidywać dalekich konsekwencji podejmowanych decyzji, w końcu ulegną rozpadowi. Jak temu zapobiec? Imperia ...

23 października 2022

Wideo

Currently Playing

Obserwuj nas

Popularne w tym tygodniu

Sztuka (nie)picia

Sztuka (nie)picia

1 maja 2017
Alkoholowe mity

Alkoholowe mity

21 czerwca 2017
Uciec przed rakiem. Rola diety, ruchu i miłości

Uciec przed rakiem. Rola diety, ruchu i miłości

23 listopada 2020
„Oczekując z nadzieją” – spotkania w Gdyni

Oczekując z nadzieją

23 lutego 2023
Życie Ma Sens

Życie ma sens to serwis internetowy, w którym znajdziesz wiele interesujących artykułów na temat życia: kultura, zdrowie, wiara - to tylko niektóre z zagadnień o których lubimy pisać.

Kategorie

KRS: 0000220518

Najczęściej czytane

  • Sztuka (nie)picia (39 718)
  • Życie po śmierci. (16 413)
  • Wielkanocny Koncert Gospel (12 825)
  • Poczucie beznadziejności (8 327)
  • Uciec przed rakiem. Rola diety, ruchu i miłości (5 739)

Napisz do nas

kontakt@zyciemasens.pl

Wyszukaj

Brak wyników
Wyświetl wszystkie wyniki
  • Polityka Prywatności

© 2022 LIFEconnect / Życie Ma Sens | Wdrożenie: getfox.pl.

Brak wyników
Wyświetl wszystkie wyniki
  • Świat
  • Zdrowie
  • Relacje
  • Duchowość
  • Wydarzenia
  • Oczekując z nadzieją

© 2022 LIFEconnect / Życie Ma Sens | Wdrożenie: getfox.pl.