Brak wyników
Wyświetl wszystkie wyniki
Życie Ma Sens
  • Świat
  • Zdrowie
  • Relacje
  • Duchowość
  • Wydarzenia
  • Oczekując z nadzieją
  • Świat
  • Zdrowie
  • Relacje
  • Duchowość
  • Wydarzenia
  • Oczekując z nadzieją
Życie Ma Sens
Brak wyników
Wyświetl wszystkie wyniki

Rola przykładu, czyli zacznij od siebie

17 lipca 2017
w Dzieci, Relacje, Rodzina
Czas czytania: 4 min
Strona Główna Relacje Dzieci

Albert Einstein był nie tylko genialnym fizykiem, ale sformułował także najważniejszą zasadę wychowania: „Dawanie przykładu nie jest głównym sposobem wywierania wpływu na zachowanie innych ludzi; jest jedynym sposobem”.

— Dlaczego wymagacie od nas czegoś, czego sami nie robicie? — usłyszałam niedawno od mojego dziewięcioletniego syna, który stanął przede mną z bardzo poważnym wyrazem twarzy.

— Co dokładnie masz na myśli? — zapytałam, chcąc uczciwie podejść do sprawy. W odpowiedzi usłyszałam całą listę rzeczy, które dzieci muszą robić albo których robić nie mogą, a my, dorośli, nie musimy bądź możemy robić. I nie były to zarzuty łatwe do odparcia odpowiedziami w stylu: to my, rodzice, planujemy budżet rodzinny, bo to my zarabiamy pieniądze. Nie, nie chodziło o rzeczy wpisane w kompetencje dorosłych czy ich przywileje. Nie o tym mówił mój syn…

Więc o czym? O tym, że nie pościeliłam łóżka w naszej sypialni (a bardzo śpieszyłam się wtedy na pociąg), a zawsze wymagam, żeby moje dzieci przed wyjściem do szkoły ścieliły swoje łóżka. Albo że zostawiłam torbę w przedpokoju, a nie pozwalam, aby one zostawiały tam swoje plecaki.

Tyle przykładów chyba wystarczy. Myślę, że jako rodzice, wychowawcy czy opiekunowie dobrze pamiętamy sytuacje, w których wymagaliśmy od dzieci czegoś, czego sami nie robiliśmy lub nie zawsze robiliśmy. Niestety, takie zachowanie ze strony dorosłych nie sprzyja kształtowaniu pożądanych zachowań i nawyków u dzieci. Postępując w ten sposób, tracimy wiarygodność, a wraz z nią również siłę perswazji. Jedną z dobrych i niezbędnych zasad w procesie wychowania jest wymaganie od innych tylko tego, czego najpierw wymaga się od siebie. Nie zawsze jest to proste, bo nagle okazuje się, że wychowanie naszego dziecka musimy zacząć od wychowania siebie!

Takie podejście łączy się z zasadą przykładu — najważniejszą prawidłowością procesu wychowania. Albert Einstein sformułował ją tak: „Dawanie przykładu nie jest głównym sposobem wywierania wpływu na zachowanie innych ludzi; jest jedynym sposobem”. Jedynie nasz własny przykład jest tym, co ma siłę oddziaływania na nasze dzieci. Nasza postawa wobec innych, wobec trudności i niepowodzeń, podejście do problemów, nasz sposób spędzania wolnego czasu, reagowania na słowa i zachowanie drugiego człowieka (w tym także naszego dziecka!), wszystko to jest pilnie rejestrowane przez małego, a z czasem większego obserwatora, który uczy się życia, patrząc na to, jak my żyjemy.

Za każdym razem, gdy to sobie uświadamiam, czuję niemal fizycznie ciężar odpowiedzialności za drugiego człowieka. Odpowiedzialność ta nie wiąże się z braniem na siebie niepowodzeń dziecka czy błędów, jakie popełnia, bo przecież, jako rodzice nie przeżyjemy życia za nasze dzieci (choć niektórzy może by i tak chcieli, starając się za wszelką cenę uchronić je od błędnych decyzji). Ta odpowiedzialność wynika ze świadomości, że proces wychowania to powiedzenie dziecku: popatrz na mnie i zobacz, jak się żyje! Proces wychowania to nie mówienie, jak powinno się żyć, postępować; to raczej powiedzenie: popatrz! To bycie przykładem we wszystkim, co się mówi i robi, jak się zachowuje. I to nie w wybranej sytuacji, ale zawsze.

Apostoł Jan w jednym ze swoich listów napisał: „Dzieci, miłujmy nie słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą”1. Parafrazując ten cytat w kontekście wychowania, można powiedzieć: wychowujmy nie słowem ani językiem, lecz czynem i prawdą. Autentyczne zachowanie rodziców jest tym, co przemawia do dzieci najmocniej.

By wychowanie przyniosło dobre rezultaty, musimy najpierw spojrzeć na siebie — jacy jesteśmy i jaki wzorzec postępowania kreujemy w oczach dziecka. Po drugie, musimy mieć czas, żeby być z dziećmi, aby miały okazję na nas patrzeć. Może brzmi to absurdalnie, ale w dzisiejszym dorosłym świecie, pełnym pośpiechu i pilnych spraw, trudno znaleźć czas na to, co najważniejsze — na bycie razem z najbliższymi, tworzenie możliwości, aby mogli się nam przyglądać.

Rola przykładu jest szczególnie ważna w pierwszych latach życia dziecka, kiedy kopiuje ono niemalże zachowania rodziców, powtarza zasłyszane od nich słowa, gesty, które zaobserwowało. Jego chłonny umysł koduje, jak należy reagować i zachowywać się w różnych sytuacjach. W kolejnych latach życia dziecka nie jest to już może tak widoczne, co nie znaczy, że stało się mniej ważne. Dla dziecka, niezależnie od wieku, zawsze najbardziej wymowny będzie przykład!

Życzyłabym sobie, wszystkim rodzicom i wychowawcom, abyśmy w pełni świadomie i odpowiedzialnie mogli mówić do naszych dzieci, tak jak apostoł Paweł powiedział do wierzących w Filippi: „Bądźcie naśladowcami moimi, bracia, i patrzcie na tych, którzy postępują według wzoru, jaki w nas macie”2.

Beata Baron

1 1J 3,18. 2 Flp 3,17.

 

Artykuł pochodzi z czasopisma Znaki Czasu.

Magazyn możesz zamówić na stronie www.sklep.znakiczasu.pl

Wyświetlenia: 1 299

Powiązanie Posty

Bliskość emocjonalna z dzieckiem
Dzieci

Bliskość emocjonalna z dzieckiem

13 marca 2023
Kryzys miłości
Miłość

Kryzys miłości

25 stycznia 2023
Twoja reputacja w internecie
Komunikacja

Twoja reputacja w internecie

20 września 2022
Przepis na udany urlop z maluchem
Dzieci

Przepis na udany urlop z maluchem

14 lipca 2022
„Rozmowy o rodzinie”
Dzieci

„Rozmowy o rodzinie”

22 czerwca 2022

Wydarzenia

lip 14
14 lipca godz. 19:00
do 23 lipca godz. 13:00

„Wybory” – Camp Zatonie 2023

Zobacz kalendarz

Polecamy

Wojna kontra chrześcijaństwo
Polityka

Wojna kontra chrześcijaństwo

Jak chrześcijaństwo odnosi się do zjawiska przemocy? Jak każe lub czy pozwala reagować na przejawy niesprawiedliwości? Czy wojna może być sprawiedliwa? Czy ...

28 maja 2023
Co jesteś w stanie poświęcić?
Duchowość

Co jesteś w stanie poświęcić?

Bohaterowie wiary — nazwani tak przez apostoła Pawła, byli gotowi poświęcić „coś” dla Boga. Co to było? I jakie znaczenie ma to ...

16 maja 2023
Cena wiary
Duchowość

Cena wiary

Maria uczestniczyła w spotkaniach religijnych w małym kraju w Ameryce Środkowej. Co wieczór uważnie słuchała ewangelii o królestwie zwiastowanej przez poświęconego misjonarza. Prawda zapadała ...

14 kwietnia 2023
Wielkanocny Koncert Gospel
Muzyka

Wielkanocny Koncert Gospel

Z wielką satysfakcją, choć po kilku latach przerwy z powodu pandemii, a później wybuchu wojny w Ukrainie ponownie wracamy z ...

29 marca 2023
Bliskość emocjonalna z dzieckiem
Dzieci

Bliskość emocjonalna z dzieckiem

Dzieci są osobami najbardziej potrzebującymi, a ich największą potrzebą jest miłość. Wiele dzieci nie czuje się kochanych przez swoich rodziców, a jednak ...

13 marca 2023

Wideo

Currently Playing

Obserwuj nas

Popularne w tym tygodniu

Sztuka (nie)picia

Sztuka (nie)picia

1 maja 2017
Alkoholowe mity

Alkoholowe mity

21 czerwca 2017
Życie po śmierci.

Życie po śmierci.

31 października 2017
Śmierć – przejście w inny wymiar?

Śmierć – przejście w inny wymiar?

1 listopada 2021
Życie Ma Sens

Życie ma sens to serwis internetowy, w którym znajdziesz wiele interesujących artykułów na temat życia: kultura, zdrowie, wiara - to tylko niektóre z zagadnień o których lubimy pisać.

Kategorie

KRS: 0000220518

Najczęściej czytane

  • Sztuka (nie)picia (41 355)
  • Życie po śmierci. (16 799)
  • Wielkanocny Koncert Gospel (15 136)
  • Poczucie beznadziejności (8 666)
  • Uciec przed rakiem. Rola diety, ruchu i miłości (6 120)

Napisz do nas

kontakt@zyciemasens.pl

Wyszukaj

Brak wyników
Wyświetl wszystkie wyniki
  • Polityka Prywatności

© 2022 LIFEconnect / Życie Ma Sens | Wdrożenie: getfox.pl.

Brak wyników
Wyświetl wszystkie wyniki
  • Świat
  • Zdrowie
  • Relacje
  • Duchowość
  • Wydarzenia
  • Oczekując z nadzieją

© 2022 LIFEconnect / Życie Ma Sens | Wdrożenie: getfox.pl.